دوست داشتم
در خانه حقیقی منخورشید چراغ کوچکی است که در آسمان می آویزمزمین تیله ای است که با آن بازی می کنمانسانموجودی است که دوستش دارم
همه ی انسان ها خواستنی هستندولی هیچکس خیــلی خواستنی نیستمن انسان ها رو نمی پرستم
البته اگه می گفتی "در خانه ی مجازی من" قبول می کردم!جدی
@ قاصدکمنم "انسان ها" را نمی پرستم ولی "انسان" را می پرستم.پرستیدن تنها به معنای عبادت نیست و معانی دیگری هم دارد
گویا اینجا منظور نوع انسانه! مسلماً انسان برهمه‌ي‌کائنات برتری داره!کامنت قبلی‌م نمی‌دونم چی شد.
انسان کلا موجود جالبیه ها !
@ اغلنآفرین به این تفسیر !من کامنت ها را دست نمی زنم یک بار دیگه هم کامنت یکی از خواننده ها ناپدید شده بود.احتمالا مشکل از بلاگره.
قشنگ بود! نیازی به صحبت اضافی نیست
خوب اگه بتونی این کار رو انجام بدی امکان داره بزرگتر هم بشی!
زین‌آتشِ نهفته که در سینه‌ی من است،خورشید شعله‌یی‌ست‌که در آسمان گرفت...
لپ کلام دنيا دنيا کوچکتر از اونيه که فکرش رو بکنيم و انسان بزرگتر از اونيه که باز هم فکرش رو بکنيم
من هم انسان رو دوست دارم نه انسان ها رو ....به قول یه شاعری انسانم آرزوست...
اتقوا ا...
عجب خانه بزرگي است كه خورشيد چراغ و زمين تيله البته چه نامفهوم كه انسان آنچنان بزرگ كه قابل پرستش؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
مواظب باش حضورت بزرگتر از خانه ات نشه که زندگی تلخ میشه
ارسال یک نظر
۱۶ نظر:
دوست داشتم
در خانه حقیقی من
خورشید
چراغ کوچکی است که در آسمان می آویزم
زمین
تیله ای است که با آن بازی می کنم
انسان
موجودی است که دوستش دارم
همه ی انسان ها خواستنی هستند
ولی هیچکس خیــلی خواستنی نیست
من انسان ها رو نمی پرستم
البته اگه می گفتی "در خانه ی مجازی من" قبول می کردم!
جدی
@ قاصدک
منم "انسان ها" را نمی پرستم ولی "انسان" را می پرستم.پرستیدن تنها به معنای عبادت نیست و معانی دیگری هم دارد
گویا اینجا منظور نوع انسانه! مسلماً انسان برهمه‌ي‌کائنات برتری داره!
کامنت قبلی‌م نمی‌دونم چی شد.
انسان کلا موجود جالبیه ها !
@ اغلن
آفرین به این تفسیر !من کامنت ها را دست نمی زنم یک بار دیگه هم کامنت یکی از خواننده ها ناپدید شده بود.احتمالا مشکل از بلاگره.
قشنگ بود! نیازی به صحبت اضافی نیست
خوب اگه بتونی این کار رو انجام بدی امکان داره بزرگتر هم بشی!
زین‌آتشِ نهفته که در سینه‌ی من است،
خورشید شعله‌یی‌ست‌که در آسمان گرفت...
لپ کلام دنيا دنيا کوچکتر از اونيه که فکرش رو بکنيم
و انسان بزرگتر از اونيه که باز هم فکرش رو بکنيم
من هم انسان رو دوست دارم نه انسان ها رو ....
به قول یه شاعری انسانم آرزوست...
اتقوا ا...
عجب خانه بزرگي است كه خورشيد چراغ و زمين تيله البته چه نامفهوم كه انسان آنچنان بزرگ كه قابل پرستش؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
مواظب باش حضورت بزرگتر از خانه ات نشه
که زندگی تلخ میشه
ارسال یک نظر