۱۳۹۰ دی ۶, سه‌شنبه

مردی میان ِ راهی

غمگینم مثل کسی که
پرنده زخمی را درمان کرد
و رفتنش را به تماشا نشست

۲ نظر:

علی گفت...

به پله های نردبان نمیشود دل بست
به برگ بی هدف در باد

زروان ازلی گفت...

عجب کامنت قشنگی بود علی جان مرسی :)