2012

مایاها واقعا خوش شانسند
من پیش بینی کردم دنیا بعد از تو تمام می شود
هیچ کس توجهی نکرد
حتی خود تو

فوج

میان فوج پرندگان
آن که از زندگی سیر شده
گلوله نمی خورد

عشق و سیگار

فرهاد خان دیوانه بود
سیگار را با سیگار روشن می کرد
عشق را با عشق خاموش می کرد

روزنه

کدام روزنه این عالم را سد کرده بودی
که با رفتنت
از در و دیوار عالم غم می بارد؟

روزی روزگاری جاده

گیاه کوچک به آسفالت مغرور چیزی را فهماند
که یادت به اراده من

برهان فراموشی

آن را که بتوان با اراده فراموش کرد
هرگز در یاد نبوده است

معنایت

برای کارمند ثبت احوال، یک کد ده رقمی هستی
برای دندانپزشک ، دندان عقلی که باید کشیده شود
برای رفتگر، آدم بی ملاحظه ای که در خیابان آشغال می ریزد
برای من، معنای زندگی

شهدنوش بی بال

اینکه پروانه بدون بال از گرسنگی می میره
لطف طبیعته
پروانه بدون بالو سوسک ها هم دوست ندارند

جعد

مستقیم دلبرانه نیست
اهدنا الصراط المنحنی

تاکسونومی

امید مرز بین پرنده و خزنده بودن است

دست مرگ

گاهی دست مرگ
دست یک کودک سه ساله مهربان است
که ناشیانه آب را به گلوی پدربزرگ نودساله اش می ریزد

بقایا

از لاک پشت، لاکش باقی می ماند
از من، تنهایی

چه باک ؟

من و اتوبوس قراضه امید
و راننده مهربانش
به جایی می رویم که نمی شناسیم
چه باک از نرسیدن؟

انتهای انتحار

تفنگ و پرنده هر دو می خواستند خودکشی کنند
برای اولین بار پرنده برنده شد
و چند ثانیه جسم خونینش را از شوق پیروزی تکان تکان داد

خانه ای در خورد فیل

- چطوری چهار تا فیلو توی یه فولکس جا می دن؟
+ همونطوری که یک عشق محالو تو یه دل عاشق جا می دن

لقب اعظم

لیلی، اسم است
و مجنون، لقب
هر عاشقی مجنون است
ولی هرمعشوقی لیلی نیست

مچالگی

صورت گچی
صدای مقطع پشت خط
قوطی مچاله ای با آرم شهد

حکایت آن تَنگ که دلش تنگ بود

چه سخت است تَنگ ماهی بودن
نشکنی، زندانبانی
بشکنی، قاتلی
خوش به حال آب

چنین گفت غم

به غم گفتند: آرام بگیر
گفت: جان می گیرم که با ارزش تر است

از زمانه

زمانه خوبی نیست
ولی بهانه خوبی است
بیا عشق بورزیم

یک نکته ازین معنی

بادی که گل ها را پرپر می کند
همان بادی است که فرفره ها را می چرخاند
من تقصیری ندارم
اختیار نگاهم را باد برده است

پرنده ای دعا می کند

دعای هر شب پرنده اسیر این بود :
خدایا به انسان بال بده
تا همه پرنده ها از قفس آزاد شوند

پرنده های مهاجر

پرنده های مهاجر
تفنگ شکارچی را به دامش ترجیح می دهند
قفس در فصل مهاجرت
قفس نیست، آتش است

دو امدادی

زندگی یک دو امدادی است
تنهایی، مرا به تو می رساند
«بی تو بودن» مرا به آخر خط

چرخ زنان

غبار به تکه گچ گفت:
« برای رقص شادمانه در نور باید مرد »

بدون شرح

جسد را رها کنید
درد را تشریح کنید
آن مرد را دردی بدون شرح کشت

بلندتر از فریاد

تنهایی
نجوای عاشقانه ای است
در گوش معشوقی که
نیست

آسیاب بادی

باد رفت
آسیاب با خاطره باد چرخید

تلاشی برای یافتن

به وصال نمی رسی پرنده
انگشت، ماشه را زود پیدا می کند
تو، جفتت را دیر

مرغی بر شاخی

سهم شاخه از نشستن و برخاستن پرنده
لرزیدن بود و دیگر هیچ

به سوی غروب

با لبخند برای ساحل دست تکان می دهد
قایق کهنه ای که برای غرق شدن به دریا می رود

گله

نه امیدی به گلّه گوسفندها
نه هراسی از گلّه گرگ ها
از یار گِله می کند چوپان تنها