۱۳۹۰ دی ۱۷, شنبه

به سوی غروب

با لبخند برای ساحل دست تکان می دهد
قایق کهنه ای که برای غرق شدن به دریا می رود

۳ نظر:

ناشناس گفت...

به گمانم نباید نگران بود... دریا لاشه اش را پس می دهد ...

زروان ازلی گفت...

لاشه آدما رو پس میده . قایقها رو نه. لاشه قایق ما میشه خونه هزار تا ماهی شاد . در کل اصلا جای نگرانی نیست ;)

aji navat گفت...

Not Waving but Drowning استیوی اسمیث را که اولین بار خونده بودم کلی اشک ریخته بودم. مادرم نمی دونست باید چی کار کنه. الان من می دونم بعد از مواجهه ی دخترم با این شعر باید بدم چیو بخونه :) ممنونم!